Wie is Natascha?
In 2005 ben ik (cum laude) afgestudeerd als Klinisch Ontwikkelingspsycholoog aan de Universiteit van Amsterdam. Na mijn studie heb ik eerst 2 jaar in de Gooi- en Vechtstreek gewerkt en daarna 4 jaar in Den Haag bij instellingen voor geestelijke gezondheidszorg voor kinderen en jeugdigen. Tijdens de laatste twee jaar in Den Haag heb ik de post-master opleiding tot Gezondheidszorgpsycholoog (GZ-psycholoog) gevolgd aan de RINO Zuid-Holland. Sinds 2011 mag ik mij daarom GZ-psycholoog noemen en sta ik geregistreerd in het BIG-register.
Na het afronden van mijn opleiding ben ik, vanwege een unieke kans, samen met mijn partner naar Californië, Amerika verhuisd, waar wij 5 jaar hebben gewoond. In deze tijd heb ik gewerkt als ABA-therapeut (Applied Behavioral Analysis) met kinderen met een autisme spectrum stoornis of een neurologische aandoening.
In 2016 zijn mijn partner en ik, met twee kinderen rijker, teruggekomen naar Nederland. Vanaf dat moment ben ik bij de Opvoedpoli gaan werken, waarbij ik ook enige tijd gedetacheerd ben geweest als Jeugdpsycholoog naar een Ouder- en Kindteam (OKT).
Bij de cliënten die bij de Opvoedpoli worden aangemeld is vaak sprake van meervoudige en/of complexe problematiek (specialistische GGZ). Er kan echter ook sprake zijn van enkelvoudige problematiek (basis GGZ) of een vraag omtrent opvoeding (jeugdhulpverlening). Binnen de Opvoedpoli bestonden mijn werkzaamheden voor een groot gedeelte uit het voeren van regie over de hulpverleningstrajecten die we samen met collega’s uitzetten. Daarnaast verrichte ik diagnostische werkzaamheden en bood ik begeleiding/behandeling aan kinderen/adolescenten en aan hun ouders.
Begin 2021 heb ik de stap genomen om naast mijn werkzaamheden bij de Opvoedpoli ook mijn eigen praktijk op te zetten, waar ik meer behandelruimte kan creëren en waar ik met (jong)volwassenen ben gaan werken. In maart 2022 heb ik afscheid genomen van de Opvoedpoli en focus ik mij volledig op mijn eigen praktijk. Aangezien een multidisciplinair team voor mij wel degelijk meerwaarde heeft, ben ik blij dat ik ook binnen mijn eigen praktijk een beroep kan doen op heel fijne, zeer ervaren collega’s.
De praktijk visie - In Mijn Humm
Je hebt mensen vast wel eens horen zeggen “Ik ben vandaag niet zo in mijn hum”. Het is een uitdrukking voor “je niet lekker in je vel voelen zitten”. Hum staat dan voor humeur. Het streven binnen de behandelingen in mijn praktijk is om jou, jouw kind of je gezin voldoende op weg te helpen en handvatten te geven om weer lekkerder in je vel te zitten en beter te functioneren. Zodat je/jullie uiteindelijk kunnen zeggen dat je weer “in je hum bent”.
Nee, er staat geen spelfout in de praktijknaam. Er staat echt humm met dubbel-m; afgeleid van het Engelse woord “hummingbird”, dat kolibrie betekent. Sinds ik in Amerika kennis heb gemaakt met deze vogel is het mijn favoriet geworden. De kolibrie kan allerlei mooie, felle kleuren hebben; een genot om naar te kijken. Daarnaast heeft de kolibrie een bijzondere manier van vliegen. Hij kan namelijk niet alleen vooruit, maar door zijn snelle vleugelslag kan hij ook achteruit vliegen en heel lang op één plek blijven hangen. Om die reden wordt hij ook wel bestempeld als de helikopter onder de vogels. Daar zit een raakvlak met mijn werk, waarbinnen het van belang is om een helikopterview te kunnen aannemen. Vanuit die helikopter kun je als behandelaar en onderzoeker namelijk van een afstandje kijken naar onder andere de vraag/het probleem, de context (zoals bijvoorbeeld de culturele achtergrond) en de therapeutische relatie, waardoor je de situatie beter kunt beschouwen en andere invalshoeken kunt vinden.
Kijken naar de context kan (onder andere) betrekking hebben op de vraag/het probleem, op de cliënt of het gezin of op de therapeutische relatie. Een probleem of vraag doet zich namelijk nooit voor in een geïsoleerde omgeving. Net als wij mensen doorgaans niet geïsoleerd leven, maar altijd te maken hebben met een samenleving of een netwerk. Hoe groot of hoe klein deze ook mogen lijken. De omgeving, de persoon en diens probleem worden door elkaar beïnvloed en om die reden is het mijns inziens van belang om oog te hebben voor al deze aspecten. In de praktijk betekent dat bijvoorbeeld dat we de gesprekken breder kunnen voeren dan slechts de focus op wat niet goed gaat. We kunnen ook zoeken naar de dingen die wel goed gaan en onderzoeken wat daarbij helpend is. Wellicht kunnen deze aspecten ook van positieve invloed zijn bij de dingen die niet goed gaan. Het zou ook kunnen betekenen dat we met elkaar bespreken of andere mensen uit je omgeving betrokken moeten worden bij de behandeling. Zo zal bij een vraag om behandeling van een kind/adolescent ook altijd met de ouders/verzorgers gewerkt worden. Bij (jong)volwassenen kan het van toegevoegde waarde zijn om, naast ouders, ook een eventuele partner te betrekken. In dergelijke situaties kan het wenselijk zijn om de samenwerking te zoeken met de systeemtherapeut of gezinscoach.